توضیحات

خارمریم یک گیاه یک ساله یا دوساله است که تا ارتفاع ۱/۵ متر رشد می‌کند. خارمریم قبلا در خانواده Dipsacacaea، جنس Carduus طبقه‌بندی شده است. سیستم گیاه‌شناسی جدید آن را در خانواده Compositae طبقه‌بندی کرده است. لبه‌های برگ‌های آن مواج و خاردار است و برگ‌ها دارای رگه‌های سفید و به رنگ سبز براق هستند. گل‌های آن لوله‌ای و به رنگ قرمز- بنفش هستند. میوه (دانه، بذر) آن تخم مرغی شکل، به رنگ قهوه‌ای روشن- تیره با پوسته سخت است که توسط اجسام مویی شکل، سفید و ابریشمی محافظت می‌شوند. گل‌های بنفش آن تا حدود ۱۹۰ بذر دارد که بیشترین خواص دارویی را دارد. این بذرها حاوی سیلی‌مارین، ترکیبی مؤثر در عصاره خارمریم، هستند. ساقه‌ی آن دارای برآمدگی و خار است. خاستگاه اصلی خارمریم در منطقه مدیترانه است. خارمریم بومی اروپا، خاورمیانه، آفریقای شمالی و بخش‌هایی از مدیترانه است. با‌این‌حال، در سراسر دنیا یافت می‌شود. بسیاری از باغبانان این گیاه را به دلیل سرعت رشد بالایش، یک علف هرز می‌دانند. عمدتاً در خاک‌های صخره‌ای خشک کشورهای اروپایی، استرالیا، کانادا، چین، آمریکای شمالی و جنوبی به عنوان گیاه دارویی کشت می‌شود. میوه (بذر) خارمریم کمی پیش از رسیدن برداشت می‌شوند؛ در صورت رسیدن، دانه‌ها از پوسته درمی‌آیند. در فرانسه، برگ‌های جوان، قسمت بالایی گل‌های باز نشده و ریشه آن به عنوان یک خوراک لذیذ بسیار محبوبیت دارند.

شاهتره یک گیاه یک ساله و علفی از خانواده Fumariaceae است و ارتفاع آن به ۳۰ تا ۷۰ سانتی‌متر می‌رسد. منشأ شاهتره مراکش و شبه جزیره ایبری است. پراکندگی شاهتره در آسیا، اروپا و آفریقا است؛ این گیاه در بخش بزرگی از هند تا ارتفاع ۲۴۳۸ متری هیمالیا، بلوچستان، افغانستان، ایران و مغولستان توزیع می شود. در زبان عربی به آن šāhtaraj و در زبان هندی Shahtrah یا Pitpapra می‌گویند.

کاسنی یک گیاه چند ساله است که منشأ آن اروپا، هند و مصر است؛ به عنوان یک علف هرز در آب و هوای معتدل رشد می کند و در شمال اروپا به طور گسترده کشت می شود. ۵۰۰۰ سال پیش به عنوان یک گیاه دارویی توسط مصریان پرورش داده شد. کاسنی در دهه ۱۷۰۰ میلادی از اروپا به آمریکای شمالی برده شد. واژه کاسنی (chicoree)، یک کلمه فرانسوی است که به انگلیسی (chicory) نوشته می شود. همچنین ممکن است از کلمه مصری (Ctchorium) نیز گرفته شده باشد. یونان و رومیان باستان از کاسنی به عنوان سبزی و در انواع سالادها استفاده می کردند. در اوایل قرن ۱۷ میلادی کشت کاسنی به عنوان خوراک حیوانات در شمال اروپا آغاز شد.